Mijn motivatie voor AMC Foundation
Enitha van der Wel
Waarom ik mee loop met de Amsterdam UMC Run? #loopmeemeteendienstvandeic
Het antwoord is veelzijdig. Ik draag onderzoek een warm hart toe, ik wil mijn respect uiten aan de medewerkers op de IC en heb heel goede ervaringen met diverse artsen en afdelingen in het AMC.
Van zwak naar sterk(er)
In 2018 was ik er nogal slecht aan toe. Een hele ziekenhuis toestand volgde. Ik besloot mentaal sterk te blijven en bleef proberen om hard te lopen. 500 meter… het was een gevecht en ik was weer dagen ziek van de aanslag op mijn lichaam. Ik hield vol en was vastberaden om mijn wens te laten uitkomen. Een wens, ambitieus en haast onmogelijk: 1 keer, ja 1 keertje maar een 5 km rondje hardlopen. We maken een sprong in de tijd en nu, 3 jaar later, heb ik meer bereikt dan ik kon dromen. Nog steeds kan ik het niet geloven en ben ik dankbaar. Ik kan meerdere keren per week hardlopen en bij die 5 km is het niet gebleven!
Het goede doel
Wensen en dromen, het moet voor iedereen mogelijk blijven en dat kunnen we deels bereiken door onderzoek. In dit geval gaat het om patiënten die te maken krijgen met langetermijngevolgen van het verblijf en behandeling op de IC. Van spierzwakte tot depressies.
Mijn wedstrijd
Ik ga mijn best doen door die 7 km van een IC-dienst hardlopend te volbrengen en hoop dat jullie me hierin willen steunen; het hoeft geen groot bedrag te zijn want vele beetjes maken ook groot. Voor € 5 ben ik al dankbaar.
Omdat het fysiek niet mogelijk is om een wedstrijd te organiseren door AMC ivm Covid19, maak ik mijn eigen ‘wedstrijd’. Ik zal de route, tijden en updates aan jullie doorgeven via het blog zodat het vrijblijvende eraf is en ik daarmee hoop op nóg meer steun. Zowel financieel als langs de route!
Stay tuned en natuurlijk heel veel dank voor jullie donatie!
Ps. Bedrijven welke doneren, zal ik in de spotlight plaatsen via mijn website www.ducatiste.nl en op social media. Daarnaast komt het logo ook op deze actiepagina (onderaan) met een link naar de website van de sponsor. Doe dus vooral mee en profiteer van publiciteit.
Laatste donaties
Bekijk alleLaatste blogs
Bekijk alle
Mission completed
12-06-2021 | 18:27 Het zit erop! De dienst van de IC die ik hardlopend heb afgelegd. Ik ben super blij dat ik op mijn wenken ben benieuwd: bewolking en niet te warm. Natuurlijk ook dankzij het vervroegde tijdstip. De afgelopen twee dagen voelde ik me niet heel slecht maar ook niet top. Vanmorgen was ik erg licht in mijn hoofd. Ik baalde enorm en zei al: toch niet precies vandaag! De meetapparatuur erbij genomen en waar ik al voor vreesde: de bloeddruk was aan de lage kant met 93/62. Ik had lichte benauwdheid maar besloot om de zuurstoffles niet te gebruiken. Zoals mijn gewoonte is: mentaal ervoor afsluiten en niet ermee bezig zijn dus ik ging me klaar maken voor de wedstrijd. Omkleden, nog even wat drinken, klokje om en het was 10.30 uur voor ik er erg in had. Al vrij snel stond er support langs de kant en dat werkt erg positief. Ik voelde de frisse bries langs mijn armen gaan en genoot van de bewolking. Er ging veel door me heen maar vooral plezier en dankbaarheid. Het ging best heel goed en mijn haas en tempomaker had af en toe de rem erop maar wilde mij ook 'heel' bij de finish brengen. Na een kilometer of twee werd het tempo opgevoerd en na een kilometer of vijf ging het nog prima, kon ik babbelen en mijn ongenoegen uiten (dikke knipoog) dat ik mijn warmte niet kwijt kon. Ahhh was de zon toch doorgekomen, hoor ik je denken... Nee hoor, ik had het gewoon bloedverziekend heet met een gloeiend hoofd zo voelde het. Afijn, de laatste kilometers gingen in en ik kon het tempo houden. Wederom support in de verte te zien, wat voor een opleving zorgt. Onderweg stond mijn vader deze bijzondere dag filmend vast te leggen en mijn moeder aan de andere kant met 2 flesjes in de hand en uitgestrekte arm zoals bij coachposten altijd te zien is. Ik bedankte vriendelijk maar vond het zo super lief dat ze eraan gedacht had. Bij thuiskomst hadden mijn ouders mooie bloemen verzorgd. Ik stapte binnen, Leon en ik gaven elkaar een high-five. Hij feliciteerde me en ik bedankte hem voor zijn 'hazen' en toen barste ik in tranen uit. Dat ik dit kan doen met alle nodige problemen. Voor het eerst kwam deze emotie er zo uit. Het duurt gelukkig maar even ;-) want ik wilde snel verder genieten: de 3e keer een 7 km-loopje in 1 week. Hoe is het mogelijk, maar ik doe het en ik geniet ervan! Nogmaals speciale dank aan iedereen die gedoneerd heeft en/of aanmoediging en succeswensen heeft gestuurd. Overigens een fraai detail: op de vele foto's en filmpjes is te zien dat Leon en ik volledig synchroon lopen. Ongemerkt en zonder erop te letten. En dat die hele afstand lang! Het lichaam is een bijzonder iets.. blijkbaar neemt het mentale het automatisch over om dezelfde tred aan te houden, dezelfde staplengte. Fascinerend toch?!Sponsoren
